与“ 小节 ”有关的作文
来源:文题网
时间:2024-09-20 14:41:46
《成大事者也拘小节》
“千里之行,始于足下”;“千里之堤,毁于蚁穴”。此古人之所谓“乾坤之大,鉴于微小”也,此言甚善,吾深然之。古来成大事者,未有不拘小节者也。
小节,形小而义大矣。事无巨细,皆在人为。失却小节,流毒之祸亦无穷矣。千日之功,日夜劳苦,毁于旦夕之间者,不可胜计。唐有贵妃,喜食荔枝,日啖三百,汉皇宠之。于是骠骑宝马,星驰夜行,翻山越岭,尘土飞扬,皆为博红颜一笑!红颜笑,小之又小,小节之失,终招滔天长恨。古亦有殷纣王,不拘一小象牙箸,贤臣箕子预言国之将亡。其后果然。何哉?象牙箸当配犀角之碗,白玉之杯;白玉之杯当配山珍海味;食山珍海味者当衣锦绣,乘华车,居危楼……奢靡之风,由此始也。卒致百姓怨而诸侯反,其国亡,理固宜然也。不拘一小之象牙箸,不拘一红颜之浅笑,遂令天下亡,其为小乎?商纣唐皇,千古骂名,未能绝也。岂不痛哉!
小节,功业之始也。李聃言:“天下难事,必做于易;天下大事,必做于细”。小节尚且不拘,何以担天下兴亡之责?谨于小节,非庸人之姿,乃智者之态也。今之众人,居则曰:“吾有鲲鹏之志,男儿志在四方,不可拘泥于小节也。”观其行,空言也。“一屋不扫,何以扫天下”?小而不为,大又何能为?故多一事无成矣。子曰:“安见方六七十,如五六十而非邦也者?宗庙会同,非诸侯而何?”然也,若此为之小,孰能为之大。呜呼,古人所言“合抱之木生于毫末,九层之台起于垒土”,其理正在此。君子谨言慎行,以小为大,故能成其谷怀,就其鸿志。愚公移山,今日一锄,明日一铲,于山曰小也。然其日继以夜,夜继以日,今至于明,子至于孙,生生世世无穷矣,巍峨之山终移矣。积小成大,则足以撼山,君子善拘小节也。
小节,小而见大也。佛曰:一花一世界,一叶一菩提。一花一叶,方寸之间,见乎真理。昔有王守仁,格物致知,观庭中之竹七日,会意而言曰:心外无物。观丈长之竹而得乎理,谓以小观大也。王阳明不耽于小处,少立大志,小学而积于理,以至于礼,故成其大——哲学、政治、军事、教育无所不精;“陆王心学”延惠至今;立德、立功、立言皆居绝顶……子曰:君子无理不动,无节不作。君子行事,一言一行,皆重礼守节也。君子不让细行,终累大德。而小节一失,礼尽毁焉。以君之一言,观君之修养,君子修身齐家,由小为之也;以君之修养,观君之才德,君子治国平天下,亦由小而为之也。
有逸事言:民国元老于右任,善书,有“不可随处小便”字条贴于墙角,为人剪裁为“小处不可随便”,遂登大雅之堂。于老闻知此事,亦拍案叫绝,称颂不已。
故曰:成大事者,亦拘小节也。
《成大事与拘小节》
科学与人文,是人类生活中不可或缺的两大部分,两者齐头并进,才能让人类的生活更加美好。没有科学,人就缺乏理性的思考,会变得愚昧无知;而缺少人文情怀,没有感性的认知,生活也将索然无味。
一代代为科学事业做出贡献的人都是“成大事者”,他们的成就给人类带来了翻天覆地的变化。若没有第一次工业革命,人类恐怕还处于等级森严的封建社会,那时的生活是难以想象的,穿的是手工织的布,出行靠的是畜力车。若是让过惯了现代生活的人回到第二次工业革命前,那他恐怕一天也过不下去。连电灯也没有的夜晚该如何度过?没有电脑也没有手机要如何打发漫长的时光?如今的信息革命更是让人类的发展进程坐上了快车,它对人类的影响早已渗入到方方面面,人类从生产方式到生活方式、思维方式都日新月异。
科学在给人类带来好处的同时,也在一些问题上引起了争议。二战时期,前苏联某研究所的科研人员们为保护植物的基因,宁可全部饿死也不吃一粒种子。这种科研精神固然可贵,人的性命却也关天。 “在目前地球上还有一些儿童由于饥饿面临死亡威胁的情况下,为什么还要为远在火星的项目花费数十亿美元?”赞比亚的玛丽•尤肯达修女这样质问美国的恩斯特•施图林格博士。
宇宙茫茫无际,对宇宙的探索也无穷无尽,追逐未知,这是科学精神。世界上挨饿的孩子还有很多,孩子的生命只有一次,用有限的钱财救济孩子,这是人文关怀。
人文,人类的文化,由人类创造又反哺于人类。如果没有人文,我们就没有汉赋唐诗的浅吟低唱,没有文艺复兴的熠熠星光,没有女娲的补天石,没有普罗米修斯偷来的天火,我们的精神世界将会是亘古的荒原。社会没有了热源,没有涌动的暖流,人类生活在冰天雪地之中,连心也被冻得僵化。关怀天下黎民的人文主义者,在乎每个人的一饱一暖,他们是“拘小节者”。
但是否有了人文主义的关怀,人类就能高枕无忧,过上世外桃源般的生活呢?非也,我国的古代发展史不是最好的例子吗?我们有匡世济民的崇高情怀,有大同社会的伟大理想,但结果却是近代史的百年屈辱。大国框架下是积贫积弱,人民大众的生活只剩血泪和苦痛。原因是什么?正是我们缺乏科学的支持,失去了只有科学才能带来的推动社会进程的巨大力量。
人文与科学,缺一不可。只有人文而少科学,社会必然停滞不前,人类的生活质量并不能得到长久的提高。而纯粹的科学精神让人一味地展望未来,则可能导致对人民疾苦的漠不关心,恰好,人文关怀又能起到时刻提醒矫正的作用。如果说科学是人类发展的铺路石,那么人文就是这条道路上的美丽风景。没有科学,人类无法进步,但若少了人文,那这条道路就空空如也。因此,我们既需要施图林格博士这样的“成大事者”,也需要尤肯达修女这些“拘小节者”。
“拘小节者”是烛火,他们关怀当下,温暖着那些在前进路上被落下的人,他们殚精竭虑,是为了让更多人在当下活得更好。“成大事者”则是明灯,他们展望未来,指引人类前进的方向,他们执着追求,是为了让人类未来的生活更加美好。两者相辅相成,相伴而生,让人类这条艰难的发展之路一路生花。
《成大事者拘小节辩论,成大事者也拘小节》
成大事者不拘小节
一辩立论:
谢谢主席大家好。我方观点是成大事者不拘小节。何谓“不拘小节”?这是一个很泛化的概念,为了使讨论更有针对性,我们自然需要对其给出一个合理的界定。正本清源, “不拘小节”一词出自《后汉书·虞延传》,商务印书馆的解释是形容待人处世不拘泥于小事,不为小事所约束。多指不注意生活小事。在这里有两个词需要对方辩友尤其要注意:“拘”和“小节”。首先,“拘”在这里是拘泥的意思,形容被束缚其中。很明显,不拘泥并不等于不注重,不遵守。不束缚于小节,让我们做事的眼界更宽阔、更灵活。其次,“小节”是指无关大局的细枝末节,非原则的琐事。它的外延非常之广,小到生活琐事:衣着起居;大到自身利益:生死攸关。大科学家爱因斯坦整日蓬头垢面,可谓不拘小节;大文豪李白豪放不羁,当称不拘小节;伟大的雷锋同志,一心一意为人民服务,不在乎己身利益,更是不拘小节啊!此外,“小节”不等于“细节”,“细节”是构成事物的要素,不可或缺。小节是事物发展的次要矛盾,把握事物的发展更应看方向和主流。
那么,成大事者为什么不拘小节呢?我方认为原因有三:
第一,从“成大事者”的主体特点看。成大事者,决非普通的成才。他必然在某领域取得了杰出成就,并对社会产生较大并持久的积极影响。纵观古今之成大事者,可以发现他们身上共同的特征:(1)具有长远的眼光,对事物发展有敏锐的洞察力和预见力;(2)他们善于把握事物的主要矛盾,能够明晰“小节”的地位作用,不会拘泥于无原则的琐事上;(3)成大事者往往性格独特,不拘小节。小平同志的人才思想中就提到:要用人唯贤,不拘小节……包括一些有怪脾气的人(邓小平文选第二卷),这就从客观上肯定了人才与不拘小节的关系。
第二,从现实角度分析。人的精力是有限的,欲成大事,必需洞察方向、把握大局。正所谓会当凌绝顶,一览众山小。只有心无旁骛,才能专心致志。若拘于小节,将精力和时间过度的投放在非原则的琐事之上,“眉毛胡子一把抓”,必然对成大事产生阻碍作用。
第三,从理论层面判断:事物的矛盾可分为主要矛盾和次要矛盾,“方向”、“大局”是事物的主要矛盾,对事物的发展起主导作用;“小节”是次要矛盾。处理问题不能舍本逐末。要知道,解决主要矛盾的同时,次要矛盾也能迎刃而解。
综上三点所述,我方一致认为:成大事者不拘小节!
二辩补充发言(区别“小节”与“细节”):
我们今天辩题的是不拘小节,我想对方很大程度上已经把“小节”误解成“细节”了“小节”绝非“细节”!他们有着怎样的区别呢?让我借对方辩友一双慧眼吧
“细节”是从事物本身的组成而言,“小节”是从与事物的相关程度而言。细节是构成事物的基础,是要素,不可忽视;而“小节”是指无关大局的细枝末节,非原则的琐事,对事件的发展和方向不起决定作用。一个很小细节的疏忽往往会影响事物的成败;而一个很大的小节可能对事物的发展于事无补。
这好比河中的货船,如果船底缺了一条小木板就会沉入河底,这条木板就是细节;而如果水面上的甲板上缺了一块木板,除了影响美观外,却不会造成任何损失,这条木板就可称为小节。这是两个完全不同的概念哦!
再者,我方也承认,小节与细节在一定条件下是可以相互转化的。当货船被当作艺术品摆在艺术馆里的时候,它的意义就完全不同了。此时的船用于欣赏,则要强调其完整性和艺术性,此时每一块木板都是细节,不可或缺。这正是主要矛盾、次要矛盾相互转化的结果。所以,小节决不同与细节。这是两个完全不同的概念,对方辩友不要混为一谈哦!